Ga naar de inhoud

Smeltwater

van Tom Dicke


het verhaal in het kort
Twee oude mensen hebben een uitdragerij. Ze hebben alles wat er in hun leven gebeurd is zorgvuldig gearchiveerd. Ze herinneren zich echter niet de feiten zelf, alleen waar die feiten zijn opgeborgen. Nee, twee dingen herinneren zij zich wel: de zee, en dansen. Zullen ze gaan?

Tom Dicke, componist en librettist, vertelt over het ontstaan van Smeltwater:
“Om een onduidelijke reden had ik van begin af aan lopen denken aan een verhaal dat eindigt met twee mensen die naar de zee gaan. Daarbij kwam dat ik nodig een paar ordners moest kopen, want mijn woonkamer was een onbeschrijflijke zooi. Ik herinnerde me een klein ‘winkeltje’ waar ze ordners verkochten: elke dag kwam ik langs een ouderwets huis aan de Springweg [vlakbij het Utrechts Conservatorium, LvW] met de aankondiging ‘vier ordners voor € 2,50’. Op een grijze, regenachtige dag besloot ik erheen te gaan en ik betrad een vreemd klein kamertje vol stoffige meubelen, doorgezakte kasten en een grote berg met niets anders dan enige honderden ordners. Maar er was niemand. Toen ontwaarde ik aan de achterzijde van het huis een ouderwets volgepropte woonkamer, waar een oude vrouw aan een tafel haar aardappels zat te schillen. Omdat ik ordners wilde kopen klopte ik doelbewust op de deur. De vrouw zei dat ze dacht dat ik al met haar man gesproken had. Toen riep ze hem, en er verscheen een man met een bochel. Hij hielp me, zachtjes voor zich uit prevelend en fabriceerde een plastic tas voor me omdat de ordners in geen van mijn eigen tassen pasten. Kortom, ik waande mij plotseling in een ander tijdperk, en korte tijd later werd ik geïnspireerd om deze ervaring te combineren met mij zee-idee. Later voegde ik voor het drama nog een gearchiveerd geheugen toe, en het geweten in de vorm van engel en duivel. De titel verwijst naar hoe alleen de gedachte aan de zee, het water, in staat is de vrouw weer te doen ‘smelten’ uit het verstarde isolement van haar gearchiveerde geheugen.”

rolverdeling
Vrouw – Carla de Wolf (sopraan)
Man – Peter van Laer (bariton)
Engel – Pearlmira Kwesi-John (hoge mezzo-sopraan)
Duivel – Albert Edelman (tenor)

Ingo Vilhjamsson – klarinet
Arthur Ornee – viool
Lilian Vázquez – piano
Diego Espinosa – slagwerk

directie: Christian Karlsen
compositie: Tom Dicke
libretto: Tom Dicke


de componist
Tom Dicke werd geboren in 1984.
Aan de muziekschool in Dordrecht volgde hij zijn eerste pianolessen. In een gemengd ensemble begon hij met arrangeren en componeren; dit werd een opmaat voor het conservatorium, waar hij onder meer piano studeerde. Op het moment is hij actief als koordirigent, begeleidend pianist, cursusleider op basisscholen en natuurlijk als componist, op weg naar het eindexamenjaar Bachelor aan het Utrechts Conservatorium bij Henk Alkema.
Vermeldenswaardige composities van zijn hand zijn Illumina (2003) voor 8-stemmig koor en 4 saxofoons, en Tombeau (Requiem voor een gevallen schip) uit 2004.